Aan het einde van 19de eeuw werd de gloeilamp uitgevonden en werd het een chic gebruik om zo laat mogelijk aan tafel te gaan voor het avondeten. De overlevering wil dat Anna Maria Russell (1783 – 1857), de 7e hertogin van Bedford, de periode tussen de lunch en het diner te lang vond. Omstreeks 1840 introduceerde ze rond 16:00 uur een lichte maaltijd met kleine sandwiches, zoete broodjes en taartjes, gecombineerd met thee. Deze maaltijd werd aangeduid als ‘Afternoon Tea’ en wordt momenteel dus eigenlijk foutief aangeduid als ‘High Tea’.

De originele High Tea betrof namelijk de avondmaaltijd van de arbeiders, die na een dag hard werken een stevige warme maaltijd combineerden met een pot sterke thee. De High Tea werd ’s avonds genuttigd om 18:00u en bestond uit simpele gerechten zoals stoofpotten. De naam ‘High Tea’ komt van de hoge tafels waaraan de arbeiders hun avondmaaltijd aten, terwijl de ‘Afternoon Tea’ vaker op een lage salontafel werd geserveerd.

Dat de luxe ‘Afternoon Tea’ in de loop der tijd ‘High Tea’ is gaan heten, heeft waarschijnlijk te maken met het het gegeven dat het woord ‘High’ in toenemende mate geassocieerd werd met ‘High Society’ en dus met de kringen waarin de Afternoon Tea werd genuttigd. Aan de samenstelling van de maaltijd is juist niet veel veranderd. Nog steeds worden er kleine sandwiches, zoete broodjes en taartjes gegeten, in combinatie met thee.